Obowiązkiem każdego adwokata jest zachowanie w tajemnicy wszelkich informacji i danych, jakie otrzymał, uzyskał lub jakie klient ujawnił w związku z powierzeniem sprawy. To jego bezwzględny i nieograniczony w czasie obowiązek etyczny i prawny.
Tajemnica adwokacka została ustanowiona w interesie osoby poszukującej pomocy prawnej, jest gwarancją rzetelnego procesu, prawa do obrony oraz prawa do prywatności. Prawa te są chronione Konstytucją i normami prawa międzynarodowego.
Tajemnicy adwokackiej opiera się na zaufaniu między adwokatem, a jego klientem.
Znajdujące się w aktach adwokackich materiały objęte są tajemnicą adwokacką, zaś w aktach spraw karnych bezwzględną tajemnica adwokacką, z której nikt nie może adwokata zwolnić. Tajemnicą objęte są nadto wszystkie wiadomości, notatki i dokumenty dotyczące sprawy uzyskane od klienta oraz innych osób, niezależnie od miejsca, w którym się znajdują. Zgodnie z treścią ustawy Prawo o adwokaturze (art. 6) adwokat obowiązany jest zachować w tajemnicy wszystko, o czym dowiedział się w związku z udzielaniem pomocy prawnej. Obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej nie może być ograniczony w czasie. Adwokata nie można zwolnić od obowiązku zachowania w tajemnicy zawodowej co do faktów, o których dowiedział się udzielając pomocy prawnej lub prowadząc sprawę – przepis ten ma charakter bezwzględnie obowiązujący. Ustawa nie uzależnia obowiązku dochowania tajemnicy od tego, czy wiadomość została powierzona adwokatowi jako tajna. Tajemnicą objęte są wiadomości uzyskane od klienta, świadków, sędziego, osób trzecich, a nawet pochodzące od strony przeciwnej. Władze Adwokatury stoją na stanowisku, że tajemnica adwokacka jest tajemnicą bezwzględnie obowiązującą i ani sąd, ani prokurator nie jest władny zwolnić adwokata od obowiązku dochowania tajemnicy. W dniu 28 listopada 1998 r. uchwalony został na sesji plenarnej CCBE (Rada Adwokatur i Stowarzyszeń Prawniczych Europy) w Lyonie nowy kodeks deontologiczny adwokatów Unii Europejskiej. W tym tekście znalazł się rozdział poświęcony tajemnicy zawodowej adwokatów. Między innymi stwierdzono tam, ze „tajemnica zawodowa stanowi pierwszorzędne i fundamentalne prawo, a zarazem obowiązek adwokata. Adwokacki obowiązek zachowania tajemnicy służy interesom wymiaru sprawiedliwości, jak również interesom klienta. Stad przysługuje mu szczególna ochrona ze strony państwa”. W trybie art. 245 KPK („zatrzymanemu na jego żądanie należy niezwłocznie umożliwić nawiązanie w dostępnej formie kontaktu z adwokatem, a także bezpośrednią z nim rozmowę”) NIE można zwolnić adwokata z obowiązku zachowania tajemnicy – ZAKAZ BEZWZGLĘDNY. W utrwalonym orzecznictwie Sądu Najwyższego wskazano, że obrońcy karnego nie wolno przesłuchiwać co do okoliczności, o których dowiedział się w związku z wykonywaniem funkcji obrońcy oskarżonego.