uniewinnienie o udziału w zorganizowanej grupie - dowód z pomówienia
Uniewinnienie od udziału w zorganizowanej grupie przestępczej.
Uniewinnienie od udziału w obrocie narkotykami.
Uniewinnienie od uczynienia sobie tzw. stałego źródła dochodu.
Na skutek apelacji obrońcy 6 miesięcy w zawieszeniu na 1 rok, w miejsce 2 lata i 6 miesięcy bezwzględnej kary pozbawienia wolności
Sąd Apelacyjny w Szczecinie, uznał, że nie można skazywać na podstawie niczym nie potwierdzonych pomówień przestępcy. Tym bardziej, że ów „skruszony przestępca”, najpierw mówi, że nie wie ile komu miał sprzedać narkotyków, potem, odmawia udzielenia odpowiedzi na pytania obrońcy, a potem w zaciszu gabinetu policjanta, wskazuje znikąd, jakieś nieweryfikowalne ilości.
Dobrze, że jest Sąd.
Fragmenty z Naszej Apelacji , która doprowadziła do zmiany tego jakże niesprawiedliwego wyroku Sądu I instancji
(...)
Powyższy wyrok zaskarżam w części, tj. w pkt 7 i 8 oraz odnośnie orzeczonej w pkt 10 tj. co do kary łącznej wobec oskarżonego Piotra Tofila i w tym zakresie w całości na jego korzyść.
Na podstawie art. 427 § 2 k.p.k. w zw. z art. 438 pkt 2 k.p.k. zaskarżonemu rozstrzygnięciu zarzucam:
obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, tj. obrazę art. 7 k.p.k. przez poczynienie w niniejszej sprawie dowolnych ustaleń, sprzecznych z zasadami logiki i doświadczenia życiowego, co przejawiło się w ustaleniu, że zeznania i wyjaśnienia (POMÓWIENIA) Pawła są wiarygodne i były wystarczającym dowodem do przypisania oskarżonemu czynu opisanego w pkt I (tzw. udział w grupie) oraz w pkt XVII (tzw. udział w obrocie w warunkach zorganizowanej grupy) części wstępnej wyroku, w sytuacji gdy zeznania i wyjaśnienia tego współoskarżonego w odniesieniu do Piotra są niezwykle skąpe, oskarżony ten w swoich zeznaniach i wyjaśnieniach nie wskazuje żadnych konkretnych okoliczności, które mogłyby uzasadniać twierdzenie, że oskarżony Piotr - po pierwsze, brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej oraz, że – po drugie, uczestniczył w obrocie znaczną ilością substancji psychotropowej w warunkach zorganizowanej grupy przestępczej, czyniąc sobie z popełnienia tego przestępstwa stałe źródło dochodu, a żaden inny dowód przeprowadzony w sprawie nie potwierdza tego, by oskarżony brał udział w grupie czy zajmował się obrotem narkotykami.
w konsekwencji naruszenia wyżej wskazanego przepisu prawa procesowego jest błąd w ustaleniach faktycznych mający wpływ na treść wydanego orzeczenia, polegający na wadliwym przyjęciu, że oskarżony Piotr popełnił czyny z art. 258 § 1 k.k.(udział w zorganizowanej grupie przestępczej) oraz z art. 56 ust. 3 u.o.p.n. w zw. z art. 65 § 1 k.k. (uczestnictwo w obrocie znaczną ilością substancji psychotropowej w warunkach zorganizowanej grupy przestępczej, czyniąc sobie z popełnienia tego przestępstwa stałe źródło dochodu) w sytuacji,
gdy brak jest jednoznacznych, weryfikowalnych dowodów świadczących o jego sprawstwie, co w konsekwencji doprowadziło do jego bezpodstawnego skazania za w. w. czyny, i w konsekwencji wymierzenie rażąco surowej kary.
W związku z powyższym, z daleko posuniętej ostrożności obrończej, na podstawie art. 427 § 2 k.p.k. w zw. z art. 438 pkt 4 k.p.k. zaskarżonemu rozstrzygnięciu zarzucam:
rażącą niewspółmierność orzeczonych wobec oskarżonego Piotra kar w pkt 7 i 8 oraz kary łącznej (2 lata i 6 miesięcy bezwzględnej kary pozbawienia wolności) z pkt 10 części dyspozytywnej wyroku, podczas gdy postawa oskarżonego po czynie, złożone przez niego spójne i konsekwentne wyjaśnienia, jego właściwości i warunki osobiste (przed zatrzymaniem, jak i po oskarżony kontynuował studia i obronił tytuł magistra, nadto podejmował i podejmuje pracę), czas który upłynął od zdarzeń wskazanych w akcie oskarżenia, sposób życia przed i po czynie, ustabilizowana sytuacja życiowa i osobista, jak i uprzednia niekaralność, przemawiają za orzeczeniem kary w znacznie niższym wymiarze, a w szczególności za orzeczeniem kary pozbawienia wolności, w ramach której oskarżony mógłby ubiegać się o zastosowanie wobec niego dobrodziejstwa systemu dozoru elektronicznego albo kary mieszanej przy zastosowaniu art. 37 b k.k. albo kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania przy jednoczesnym zastosowaniu art. 60 § 2 k.k.
Mając na uwadze powyższe zarzuty na podstawie art. 427 § 1 k.p.k. oraz art. 437 § 1 i § 2 k.p.k., wnoszę o:
1. zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego Piotra od zarzucanych mu czynów I oraz XVII części wstępnej wyroku,
ewentualnie:
2. uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I-ej Instancji.
z ostrożności, w razie nieuwzględnienia w. w. wniosków, wnoszę o:
3. zmianę zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie wobec oskarżonego kar:
- za czyn I, tj. czyn z art. 258 § 1 k.k. na podstawie art. 258§ 1 k.k. przy przyjęciu art. 60 § 2 i § 6 pkt 4 k.k.- kary grzywny 100 stawek dziennych po 250 złotych każda,
- za czyn XVII, tj. czyn z art. 56 ust. 3 u.o.p.n. w zw. z art. 65 § 1 k.k. przy przyjęciu art. 60 § 2 i § 6 pkt 3 k.k.- kary 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz kary grzywny 520 stawek dziennych po 30 złotych każda,
a następnie:
- na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 i 2 k.k. połączenie wszystkich orzeczonych zaskarżonym wyrokiem wobec oskarżonego kar i orzeczenie kary łącznej 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz kary grzywny 100 stawek dziennych po 400 złotych każda,
- na podstawie art. 69 § 1 k.k. warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej względem oskarżonego kary łącznej pozbawienia wolności na okres 3 lat próby oraz na podstawie art. 72 § 1 pkt 1 k.k. i art. 73 § 1 k.k. zobowiązanie oskarżonego do informowania sądu o przebiegu okresu próby na piśmie co 6 miesięcy oraz oddanie oskarżonego w czasie próby pod dozór kuratora, obciążanie kosztami postępowania i opłatą.
Uzasadnienie
(...)
Zobacz również
Odszkodowanie zadośćuczynienie
Obsługa prawna projektu "Rewitalizacja Kamienicy Dohrna w Szczecinie"
Wygrana sprawa z Zakładem Ubezpieczeń społecznych - ZUS
Kancelaria Adwokacka Tumielewicz, Adwokat Szczecin, Adwokaci Szczecin, specjalizacje: Prawo karne